Kalendarium
pocz. XIX w. - wytyczenie ulicy Kolegialnej w procesie tzw. pruskiej regulacji miasta. Nazwa ulicy po raz pierwszy pojawia się na planie miasta Płocka wykonanym w kwietniu 1803 roku przez Schmida.
pocz. XIX w. - właścicielem nieruchomości jest Jan Karol Hewelke (1770-1836), pochodzący z Torunia pastor gminy wyznania ewangelicko-augsburskiego, wiceprezes konsystorza, a zarazem członek Towarzystwa Naukowego Płockiego. Posiadłość przy ulicy Kolegialnej 12 składała się z placu wiecznodzierżawnego, kamienicy i ogrodu owocowego.
przed 1809 r. - przy ulicy Kolegialnej zostaje wzniesiona murowana kamienica frontowa, w stylu typowym dla budynków mieszkalnych pruskich urzędników, projektowanych przez niemieckiego architekta Davida Gilly (1748-1808).
1809 r. - nieruchomość kupuje Jan Joachim Lesser, pochodzący z Fordonu żydowski kupiec zajmujący się handlem korzennym i winnym. W 1821 roku zapisał on dom przy Kolegialnej 12 swojej córce –Sarze Wilhelminie Eugenii Lesser (1796-1854), która w 1828 roku podjęła się budowy nowej kamienicy frontowej i przylegających do niej przybudowań. Sara Wilhelmina Eugenia Lesser wyszła za mąż za pochodzącego ze Szczytna kupca Karola Ferdynanda Manitiusa (1791-1836). W roku 1823 urodził się ich syn - Karol Gustaw. Karol Gustaw Manitius swoje dzieciństwo i młodość spędził w domu przy ulicy Kolegialnej 287 (obecnie Kolegialna 12). Ukończył Gimnazjum Męskie w Płocku, następnie studia teologiczne na uniwersytecie w Dorpacie. Był superintendentem generalnym, wiceprezesem konsystorza ewangelicko-augsburskiego w Warszawie, pastorem w Przasnyszu, później w Łodzi i w Warszawie.
1854 r. - nieruchomość kupuje Samuel Tugendhold (1818-1866). Pochodził on z Działoszyc koło Miechowa, z rodziny związanej z ruchem oświecenia żydowskiego (haskalą), studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Królewcu, praktykował w Moskwie. Następnie przeniósł się do Płocka, a w 1864 roku do Łodzi. Był żonaty z Deborą Poznańską (1821-1893), siostrą Izraela Poznańskiego.
1855 r. - nowym właścicielem nieruchomości zostaje Piotr Przedpełski
1857 r. - nieruchomość nabywa Joanna z Lińskich Petinetti (urodzona ok. 1838 roku), żona Dionizego Petinetti – nauczyciela tańca z Warszawy. Na zabudowę nieruchomości przy Kolegialnej 12 składały się wtedy murowany dom frontowy z dwoma przybudowaniami, trzy drwalnie, wozownia i oficyna z pruskiego muru.
1858 r. - nieruchomość kupuje pochodzący z Lublina architekt i budowniczy gubernialny Ludwik Radziszewski (ok. 1805-1859). Był on budowniczym obwodu miechowskiego i budowniczym guberni lubelskiej w latach 1839-1844. Jako budowniczy radomski zaprojektował budynek Resursy Obywatelskiej oraz współprojektował budynek Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Był także autorem projektu cerkwi parafialnej Św. Jana Ewangelisty w Chełmie. Po śmierci Ludwika Radziszewskiego nieruchomość odziedziczyła jego żona Kornelia z Sołtyków Radziszewska, która rok później sprzedała ją Ludwikowi Grochowskiemu.
1864 r. - Piotr Pawłowski w budynku przy Kolegialnej 12 otwiera zakład fotograficzny – jeden z pierwszych w Płocku. Fotograf od najmłodszych lat przejawiał zdolności rysunkowe i zamiłowanie do sztuk plastycznych, w Monachium studiował malarstwo. W 1857 roku przeniósł się na stałe do Płocka, gdzie początkowo trudnił się robotami malarskimi w kościołach diecezji, a także malowaniem portretów. Na zamówienie płockiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego wykonał w roku 1860 obraz zatytułowany Defilada Wojsk Polskich na Pl. Saskim w Warszawie w roku 1829 przed Wielkim Księciem Konstantym, wg pracy Michała Chylewskiego. Był także autorem obrazu Zaparcie się św. Piotra, który przez wiele lat, przed przebudową katedry, stanowił ołtarz kaplicy Najświętszego Sakramentu oraz licznych portretów mieszkańców miasta Płocka, płockiego ziemiaństwa i księży. W wykonywaniu portretów olejnych niejednokrotnie posiłkował się dagerotypami. Zainteresowanie fotografią sprawiło, że w latach 50-tych wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się sztuki fotograficznej u znanego fotografa i litografa Karla Krzywanka. Wobec dużego popytu na fotografię w latach powstaniowych Pawłowski podjął decyzję o otwarciu zakładu fotograficznego w Płocku. Atelier fotograficzne przy ulicy Kolegialnej 12 prowadził w latach 1864-1882. Zakład Artystyczno-Malarski i Fotograficzny Piotra Pawłowskiego specjalizował się w wykonywaniu chromofotografii, fotografii barwionych ręcznie (akwarelami, kredkami, farbami olejnymi) oraz wykonywaniem powiększonych portretów pastelowych. Po śmierci Piotra Pawłowskiego w 1882 roku, zakład fotograficzny przejął jego syn Franciszek, a następnie wnuczka Magdalena Anna. Atelier funkcjonowało do 1898 roku, a następnie zostało przejęte przez Mieczysława Zientarskiego, który do połowy 1901 roku prowadził zakład pod nazwą Mieczysław Zientarski i S-ka. Dwa lata później swój zakład fotograficzny uruchomił Jan Robert Pogroziński.
1870 r. - nieruchomość kupuje Ludwika Brudzyńska
1878 r. - nowymi właścicielkami nieruchomości zostają Józefa i Ludwika Grochowskie. Według dokumentacji ubezpieczeniowej z 1884 roku na działce znajdowały się murowany dom frontowy z trzema przystawkami, oficyna w mur pruski dwa drewniane spichrze (jeden z murowanymi słupami) oraz częściowo drewniany, a częściowo szklany budynek w którym znajdował się zakład fotograficzny.
1888 r. - nieruchomość kupuje, pochodzący z Łowicza właściciel cukierni – Leon Bogdan. Jako na właściciela prywatnego domu nałożony został na niego obowiązek kwaterunku wojska, przeznaczono na ten cel cześć domu frontowego. W latach 1893-1894 wybudowana została jednopiętrowa murowana oficyna. W części kamienicy frontowej do 1900 roku mieściła się piekarnia, w późniejszych latach na jej miejscu uruchomiono zakład ślusarski. W 1909 roku w domu Leona Bogdana została wyznaczona kwatera dla straży ziemskiej.
1921 r. - nieruchomość dziedziczy Justyna Janina Bogdan, urodzona w 1880 roku. Początkowo była nauczycielką języka niemieckiego w płockim żeńskim gimnazjum prywatnym Wandy Thun. Od 1914 roku uczyła języka niemieckiego w Gimnazjum Gubernialnym w Płocku, przekształconym w 1915 roku w II Gimnazjum Polskie. Uchodziła za wymagająca, lecz miała dla uczniów wielkie serce. Prowadziła też szkolną bibliotekę, gdzie zorganizowała bardzo dobrze wyposażoną pracownię introligatorską. Sama nauczyła się oprawiać książki, potem przeszkoliła do tej pracy grupę uczniów. W czasie I wojny światowej działała w Lidze Kobiet Pogotowia Wojennego. W 1916 roku była współzałożycielką (wraz z Aleksandrem Majdeckim - dyrektorem Stowarzyszenia Rolniczego w Płocku, oraz Henrykiem Pniewskim - nauczycielem matematyki) stowarzyszenia 7-io klasowa Szkoła Średnia Żeńska, które przejęło prywatne Gimnazjum im. Adama Mickiewicza od właścicielki tej placówki Marii Gutkowskiej. W 1919 roku Janina Bogdan kandydowała do Rady Miejskiej w Płocku. W okresie dwudziestolecia międzywojennego pracowała nadal jako nauczycielka Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Stanisława Małachowskiego. W latach 1934-1935 należała do Koła Płockiego Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych z siedzibą przy ulicy Kolegialnej 19, a od 1938 roku była jego wiceprezesem. W okresie II wojny światowej Janina Bogdan działała w Polskiej Organizacji Wojskowej, następnie sieci Polskiej Organizacji Zbrojnej (pseudonim „Janka”). W domu Janiny Justyny Bogdan mieszkał m.in. mecenas Wacław Szałański (ur. w 1883 roku), aktywny działacz Ligi Narodowej, który brał czynny udział w rewolucji 1905 roku oraz obronie Płocka przed bolszewikami w 1920 roku. W 1927 roku przeprowadzono remont oficyny frontowej.
1939 r. - w okresie II wojny światowej posesja przeszła pod zarząd Głównego Urzędu Powierniczego Wschód, który od jesieni 1939 roku konfiskował prywatne nieruchomości na terenie Płocka. W kamienicy frontowej funkcjonowała od 1 czerwca 1940 roku niemiecka biblioteka (Deutsche Leihbücherei), posiadająca w swoich zbiorach najnowsze dzieła odpowiadające propagandzie faszystowskiej.
1945 r. – po wojnie zabudowania przy ulicy Kolegialnej 12 wykorzystywane były do celów mieszkalnych. Według gromadzkiej księgi meldunkowej pod adresem tym mieszkały w sumie 72 osoby w 15 lokalach.
1949 r. - Justyna Janina Bogdan umiera, zostaje pochowana na cmentarzu przy al. Kobylińskiego. Na mocy spisanego przez nią testamentu nieruchomość przy ulicy Kolegialnej 12 przekazana zostaje na rzecz „Fundacji im. Rodziny Bogdanów” dla Zakładu Wychowawczego Towarzystwa Salezjańskiego Stanisławówka w Płocku
1960 r. - remont domu frontowego. Wysokość poniesionych nakładów ze środków Prezydium Miejskiej Rady Narodowej na remont budynku oszacowano na kwotę 216,671 złotych.
2014 r. - Parafia Rzymskokatolicka pod wezwaniem Św. Stanisława Kostki w Płocku odzyskuje nieruchomość od miasta i wystawia ją na sprzedaż
2016 r. - nieruchomość przy ulicy Kolegialnej 12 kupuje firma INVEST BUD